Ediz Bahtiyaroğlu, Gittiğin yerde Bahtiyar ol Ediz!

Ediz Bahtiyaroğlu, futbol aşkıyla büyüdü, gencecik hayatında kalp krizine yenik düştü. Kanatlanıp uçtuğun yerde, Bahtiyar ol Ediz!

“Bak hanım, bu çocuk bu gidişle futbolcu olur.”

Ediz Bahtiyaroğlu, 2 Ocak 1986 tarihinde Bursa’da doğdu. Ediz’in babası Bosna Hersek göçmeniydi. Babası İsmail Bahtiyaroğlu’nun anlattığına göre Ediz, daha annesinin karnındayken bile rahat durmuyormuş. İsmail Bahtiyaroğlu, Ediz’in tekmelerini eşi Ayten Bahtiyaroğlu’na “Bak hanım, bu çocuk bu gidişle futbolcu olur.” diye yorumlamıştı.

Ediz, ilkokul yıllarından itibaren futbol tutkusuyla yanıp tutuşan bir çocuk oldu. Oturduğu mahallede futbol oynarken yaptığı gürültüden dolayı komşular birçok kez şikayet etmiş. Mahallede gençlerin kurduğu bir futbol takımında sabahtan akşama kadar top oynuyormuş. Diğer kardeşleri ders çalışırken Ediz’in aklı fikri toptaydı.

“Anneciğim, seni saraylarda yaşatacağım.”

10 yaşına geldiğinde annesine tutturmuş, “Beni seçmelere götürün.” diye. Annesi Ayten Bahtiyaroğlu kıyamamış oğluna ve binmişler dolmuşa gitmişler. Şehrin süper ligde oynayan takımının seçmelerine gitmişler. Seçmelerde Ediz’i seçmişler. Dolmuşta geri dönerken Ediz annesine, “Anneciğim, söz seviyorum sana. Seni saraylarda yaşatacağım.” demiş. Ediz’i seçmesine seçmişler de ailenin maddi durumu o zamanlarda pek de iyi değilmiş.

Taksitle krampon almışlar Ediz’e. Antrenman sahası eve 10 kilometre uzaktaymış. Ediz her gün yüreyerek gidip geliyormuş. Soğukta eli, yüzü morarmış şekilde eve dönüyormuş. Ediz sıcak banyo yapacak ama tüp bitecek diye şofbeni bile açamıyorlarmış. Ayten Bahtiyaroğlu, Ediz’in kıyafetlerini her akşam sobanın yanında kurutup sabaha hazırlıyormuş. Beş yıl kadar bu şekilde devam etmiş.

Ediz Bahtiyaroğlu “Para kazanıp sizi rahat yaşatacağım”

Bir gün Ediz’in Tarih öğretmeni annesi çağırmış. “Hanımefendi, bu çocuktan bir şey olmaz.” demiş. Annesi de babası da biliyorlardı Ediz’den futboldan başka bir şey düşünmediğini. O yılın sonunda ilk profesyonel imzasını atmıştı. 100 milyon lira vermişler. Ediz 10 lirasını harçlık yapmış, kalan parasını annesine vermiş. Ayten Bahtiyaroğlu, oğlu daha güçlü olsun diye pazardan et almış, muz almış.

Bir süre sonra Ediz’e Ankara’dan transfer teklifi gelmiş. Daha 16 yaşındayken, kulüpteki iki arkadaşı ile birlikte Ankara’ya gitmişler. İki arkadaşı yapamamış, geri dönmüşler. Ama Ediz her gün ağlıyormuş ve yine de vazgeçmemiş. Annesiyle telefonda konuşurken annesi zorlanıyorsa dönmesini söylemiş. Ediz ise “Yapamam anneciğim, sizin için buradayım. Para kazanmam lazım, sizi rahat yaşatmam lazım.” demiş. O yıl kazandığını bütün parayı ailesine göndermiş Ediz.